Αφιέρωμα: Γιάννης Αντετοκούνμπο – Ο Άνθρωπος που άγγιξε το άπειρο!

 

Γιάννης Αντετοκούνμπο

Ξεκινώντας, και μόνο ως σκέψη, να κάνω ένα αφιέρωμα στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, δυσκολεύτηκα. Αποφάσισα όμως να γράψω χωρίς κείμενο. Χωρίς πηγές. Για πρώτη φορά. Αφενός, δεν υπάρχουν λέξεις για να χαρακτηρίσεις αυτόν τον Άνθρωπο και αφετέρου, γιατί κινδυνεύω να πέσω πάλι στα δίχτυα ρατσιστών, κομπλεξικών και φανατικών «υπεραπατριωτών», που θα θελήσουν να υπενθυμίσουν σε όλους μας, ότι η Ελλάδα είναι η χώρα μας και όχι η γη των ξένων! ΌΧΙ! Η Ελλάδα είναι ο Γιάννης! Είμαι εγώ, εσύ, ο κάθε άνθρωπος, που έχει σφιχταγκαλιάσει τη χώρα αυτή, σε όποιο μέρος και αν είναι, σε όποια κορυφή και αν κατοικεί.

Γιάννης Αντετοκούνμπο – “Το στέμμα που έρχεται από τις μακρινές θάλασσες”

Χθες, στις 24/06/2019 γράφτηκε με τα πιο χρυσά κι ένδοξα γράμματα μία νέα, σύγχρονη, μα διόλου ευκατοφρόνητη ιστορία για το ελληνικό μπάσκετ.

“Ο αράπης, ο μαύρος, ο ξένος”, έστω  υποκριτικά και πρόσκαιρα, μπήκε στην καρδιά κάθε Έλληνα. Σταμάτησε πια να είναι εχθρός μας, ξένος. Έγινε ένας από εμάς (sic)!! Τι καμάρι για μια Ελλάδα, που αρνείται πεισματικά να δει το πρόβλημα. Η Ελλάδα όμως, ποτέ δεν ήταν Άρια Φυλή και ευτυχώς! Ήταν όμως κάτι άλλο. Υποκριτική!! Τα λόγια του Θανάση, αγκάθι:

«Εγώ πιστεύω ότι δεν υπήρχε ρατσισμός, αλλά υπάρχει υποκρισία. Στην Αμερική υπάρχει ρατσισμός, αλλά μπορείς να γίνεις οτιδήποτε εκεί, όπως είδαμε στην περίπτωση του Μπαράκ Ομπάμα. Εδώ μπορεί να μην υπάρχει τόσο ρατσισμός, αλλά υπάρχει υποκρισία. Και είναι χειρότερο αυτό […[. Θυμάμαι στο Facebook έναν κύριο που μου έγραψε σε σχόλιο, εσύ δεν είσαι Έλληνας, και ήταν ο ίδιος, λίγο καιρό μετά, στη Γλυφάδα, που μου έσφιξε το χέρι, μου είπε συγχαρητήρια είμαστε μαζί σου, ήταν με το παιδί του και εγώ το πήρα αγκαλιά και βγήκα φωτογραφίες!»

Ο Γιάννης Σίνα-Ούγκο Αντετοκούνμπο (όπως είναι το πλήρες όνομά του) ή αλλιώς ο Γιάννης, αναδείχθηκε ο καλύτερος μπασκετμπολίστας του κόσμου, αφήνοντας πίσω του ιερά τέρατα της πορτοκαλί θεάς.

Το παιδί από τα Σεπόλια, που δεν γνώρισε άλλη πατρίδα πέραν της Ελλάδας, που δεν είχε τα καθημερινά, παρεχόμενα και οφειλόμενα-ίσως- αγαθά, κατέκτησε την κορυφή! Ο άνθρωπος που τόλμησε να ονειρευτεί σε μια Ελλάδα για λίγους, έδωσε το στίγμα, ότι ο καθένας αν τολμήσει και σκεφθεί ότι θα τα καταφέρει, θα το κάνει.

Ο τίτλος που κατέκτησε ανήκει στη τριάδα των στόχων του, όπως ομολόγησε ο ίδιος σε ερώτηση δημοσιογράφου. Εκκρεμεί ένα πρωτάθλημα και ένα μετάλλιο για την Ελλάδα με την Εθνική. Υπομονή. Έρχεται το Μουντομπάσκετ σε 2,5 μήνες. Προς το παρόν, ο Γιάννης, για τουλάχιστον έναν χρόνο, θα αντιμετωπίζεται όπως του άξιζε. Ο Έλληνας του Μονάχου, της Στουτγκάρδης, της Στοκχόλμης, της Μελβούρνης, των Σεπολιών οφείλει να αισθάνεται περήφανος. Το βίωμα δεν έχει χρώμα! Έχει αξία.

Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά.    Ν. Καζαντζάκης

 

Γιάννης Αντετοκούνμπο – Τα πρώτα χρόνια

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο γεννήθηκε στην Αθήνα στις 06/12/94, από δύο Νιγηριανούς βιοπαλαιστές, τον Τσάρλς και την Βερόνικα, καταγόμενοι από το Λάγος της Νιγηρίας.

Ο μικρός αδελφός του Φράνσις δεν ταξίδεψε κατά την μετοίκηση των γονιών του στην Ελλάδα και έμεινε στη Νιγηρία με τον παππού και τη γιαγιά της οικογένειας. Η οικογένεια εγκαθίσταται στα Σεπόλια, μία φτωχή, αθηναϊκή συνοικία, αγαπημένος τόπος των μεταναστών. Θα μεγαλώσει κι άλλο η οικογένεια, λίγο αργότερα, με 2 νέα μέλη, τον Κώστα και τον Αλέξη ενώ ο μεγαλύτερος όλων ο Θανάσης είχε ήδη γεννηθεί πριν τον Γιάννη. Ο Φράνσις που έμεινε στη Νιγηρία αποφάσισε να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Οι Θανάσης και Γιάννης ακολούθησαν το μπάσκετ.

Η οικογένεια Αντετοκούνμπο παρά το γεγονός ότι δε θα δεχθεί ρατσισμό κατά τα χρόνια διαμονής της στην Ελλάδα, όπως δήλωσαν όλα τα μέλη της, θα περάσει δύσκολα. Ο μπαμπάς Τσαρλς και η μαμά Βερόνικα θα δυσκολευτούν να βρουν δουλειά και τα 3 αδέλφια θα αναλάβουν δράση. Προκειμένου να επιβιώσουν πωλούν στις αγορές της Αθήνας αναπτήρες, cd, γυαλιά ηλίου, τσάντες και ρολόγια. Δεν παύουν ποτέ να χαμογελούν, κάτι που έχουν κρατήσει ως σήμερα. Φυσικά, ο Γιάννης αλλά και τα αδέλφια του δεν είχαν ελληνική ιθαγένεια μα ούτε και νιγηριανή ως την ενηλικίωση. Στη Νιγηρία θεωρούνταν ξένοι και στην Ελλάδα επίσης. Όμως, τα πράγματα άλλαξαν.

Ε κακομοίρη άνθρωπε, μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις —το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα ‘ναι πολύ αργά.

Ν. Καζαντζάκης.

Η έκρηξη του Γιάννη

Ο Γιάννης το 2007, όντας 13 ετών ακολουθεί το όνειρό του. Το μπάσκετ. Ομολογουμένως σε μια μεγάλη ηλικία για το άθλημα, αν αναλογιστούμε ότι τα παιδιά μόλις σε ηλικία 4-5 ετών μαθαίνουν να χειρίζονται την μπάλα.

Παίζει στον Φιλαθλητικό και ακόμα και εκεί συναντά δυσκολίες. Φροντιστής του συλλόγου, αθλητικός παράγοντες και διάφοροι αυτόκλητοι “επαϊοντες” του αθλήματος, με προφανή παρασιτική δράση, του λένε πως δεν μπορεί να παίξει στον NBA μα ούτε και σε ψηλότερο επίπεδο.

Μένει στον Φιλαθλητικό 7 χρόνια. Τη σεζόν 2012-2013 ο Γιάννης με στηρίγματα τους ανθρώπους που πραγματικά δούλευαν μαζί του και τον βελτίωναν, δέχθηκε μια σημαντική πρόταση από την ισπανική Σαραγόσα.

Ετήσιο συμβόλαιο 250.000 Ευρώ και ρήτρα σε περίπτωση που ο παίκτης θα έφευγε για το NBA. Οι Ισπανοί διέβλεψαν το μεγάλο ταλέντο του. Αυτό που δεν διέβλεψαν είναι να τον κρατήσουν για μια σεζόν και να τον δελεάσουν.

Κανείς δεν μπορούσε να αντιληφθεί το μέγεθος της εξέλιξης. Μόνον ο ίδιος και οι 2-3 άνθρωποι που έβλεπαν έναν μεγάλο παίκτη και όχι ένα παιδάκι 2.11 που απλά κάρφωνε…… Ο Γιάννης στα 18 του, δίχως να το γνωρίζει, είχε δύο μάτια καρφωμένα πάνω του ενώ αγωνιζόταν. Ήταν ο σκάουτερ των Μιλγουόκι Μπακς που για δύο χρόνια παρακολουθούσε τον παίκτη που θα τους έδινε πίσω τη χαμένη τους αίγλη. Με μέσο όρο 9.5 πόντους και μην πηγαίνοντας τελικά στην Σαραγόσα ο Γιάννης επιλέγει να δοκιμαστεί στην άλλη μεριά του Ατλαντικού.

Ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος.                  Ν. Καζαντζάκης

Το NBA και η εξέλιξη

Το 2013 και πιο συγκεκριμένα στις 04/04, το Μιλγουόκι διαλέγει τον Γιάννη στο draft στη θέση Νο.15 καθιστώντας τον ως τον πιο επιτυχημένος Έλληνα μπασκετμπολίστα σε draft στην ιστορία. Αρκεί να αναφέρω ότι ο Γιώργος Παπαγιάννης επιλέχθηκε στο Νο.13 το 2016 και ο Π. Στογιάκοβιτς με διπλή υπηκοότητα στο Νο.14 αποχωρώντας από τον ΠΑΟΚ.

Ο Γιάννης την πρώτη χρονιά ψάχνει τον εαυτό του. Αρχικά, βάζει 6.5 πόντους μ.ο. τη σεζόν και απολαμβάνει τις πρώτες του οικονονικές απολαβές στέλνοντας στους δικούς του στην Αθήνα σχεδόν το σύνολό τους!!! Μάλιστα, σε μία τραπεζική συναλλαγή, μην ελέγχοντας τον λογαριασμό του, είχε αποστείλει ό,τι χρήματα μάζεψε στους γονείς του με αποτέλεσμα να μην έχει χρήματα να πάρει ούτε ταξί,  κάνοντας ωτοστόπ για να προλάβει το εναρκτήριο ματς της ομάδας του!

Τη 2η σεζόν βάζει 12,7 διπλασιάζοντας τις επιδόσεις του, την 3η 16,9, την 4η 22,9 παίζοντας για πρώτη φορά σε All Star Game ενώ φέτος έκανε όργια πετυχαίνοντας 27 πόντους και γίνεται ο πρώτος Έλληνας μπασκετμπολίστας που το πετυχαίνει συν ότι έγινε ο πιο αγαπητός παίκτης στο NBA όντας αρχηγός της ομάδας της Ανατολής. Φτάνει 2.11, γυμνάζεται και αναγκάζει τους καλύτερους αμυντικούς να παραδεχθούν δημόσια ότι δεν μπορούν πια να τον μαρκάρουν.

Φτάσε ό,που δεν μπορείς.                  Ν. Καζαντζάκης

Οι Αντετονκούbros και η Ελλάδα

Τα αδέλφια Αντετοκούνμπο, ο Θανάσης και ο Γιάννης, δεν ξέχασαν και δε θα το κάνουν ποτέ, ούτε τη γειτονιά που μεγάλωσαν. Κάθε χρόνο διοργανώνουν τουρνουά σε 4 πόλεις-νησιά της χώρας με εκκίνηση από την Αθήνα. Στα Σεπόλια, μάλιστα, κατασκεύασαν γήπεδο μπάσκετ και το δώρισαν στο δήμο ενώ επιθυμία του Γιάννη είναι η κατασκευή μεγάλου γυμναστηρίου στη Γλυφάδα! Πλην αυτών, ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνουμε και στη συμπεριφορά τους προς τη χώρα. Τα δύο αδέλφια άφησαν για ένα χρονικό διάστημα τις υποχρεώσεις τους και υπηρέτησαν την Ελλάδα ολοκληρώνοντας τη στρατιωτική τους θητεία. Διάλεξαν ξανά να μην υπεκφύγουν, όπως τόσοι και τόσοι ταγοί της χώρας έκαναν στο παρελθόν.

«Με ρώτησε κάποιος: Τι είσαι; Έλληνας, του απάντησα. Εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα, ελληνικά μιλάω. Στην αρχή ζοριστήκαμε πολύ! Και ζορίζονται πολλοί σαν κι εμάς… Έλληνες που δεν θεωρούνται Έλληνες!»

Γιάννης Αντετοκούνμπο.

Ο MVP και ο Παρθενώνας

Στις 24/06/19 ο Γιάννης φόρεσε ένα ιδιαίτερο κοστούμι, ραμμένο με τον Παρθενώνα πάνω του, ως υποψήφιος, δίχως να γνωρίζει ότι σύσσωμο το NBA  τον είχε αναδείξει ως τον καλύτερο όλων. Έγινε ο 3ος νεότερος που κατακτά τον τίτλο αυτόν και ο 2ος Ευρωπαίος. Όταν πήγε στο NBA για πρώτη φορά σήκωσε την ελληνική σημαία. Φοβερή σημειολογία. Αλλά ένα παιδί με τις αρχές αυτές, όπως και όλη η οικογένεια, δεν θα έκανε κάτι διαφορετικό. Γνωστή η παρακάτω ιστορία:

Ο αγώνας με τους πρωταθλητές Ουόριορς είχε λήξει και ο Γιάννης ή ο Γιαννάκης, όπως θέλει ακόμα να τον αποκαλούμε, τους είχε ισοπεδώσει. Πλήθος Ελλήνων ομογενών ήταν έξω από το γήπεδο για αυτόγραφα και φωτογραφίες και φυσικά κρατούσαν ελληνικές σημαίες. Μία οπαδός των Μπακς και του Γιάννη, του ζήτησε την υπογραφή του πάνω στη σημαία. Η απάντηση αφοπλιστική: «Παιδιά, με συγχωρείτε. Πάνω στη σημαία δεν υπογράφω».

Επίλογος για μια νέα αρχή

Ο Γιάννης με τα όσα κατάφερε (και θα καταφέρει) σηματοδότησε τη δικαίωση, την λύτρωση, τη νίκη, την καταξίωση και το χτύπημα στην αδικία. Πως η προσπάθεια και η διαρκής δουλειά σε δικαιώνει. Πως πιστεύοντας στον εαυτό σου, περνώντας τα όποια εμπόδια και όποιες δυσκολίες τυχόν αντιμετωπίσεις και ό,που και αν σε οδηγήσει το κύμα της ζωής, εσύ μπορείς να τα καταφέρεις.  «Δεν είχα να φάω, αλλά χαμογελούσα. Πάντα θα χαμογελάω», δήλωσε κάποια στιγμή ο Θανάσης.

Όταν μια δημοσιογράφος ρώτησε κάποτε τον Γιάννη, γνωστός ως Greek Freak πλέον στο NBA, ποιοι ήταν οι στόχοι του εκείνος απάντησε:

«Να γίνω ο καλύτερος στον κόσμο.

Να πάρω δαχτυλίδι με την ομάδα μου τους Μπακς.

Να πάρω ένα μετάλλιο με την Εθνική».

 

Από τα 19 του, μέχρι σήμερα, όσοι τον παρακολουθούμε, δικαιωθήκαμε.

Γιάννη, σε ευχαριστούμε!!! Κέρδισες εσένα και το στοίχημα για τη ζωη!!  Και μην ξεχάσεις κάτι!!!

Ότι το 2013, σύσσωμο το ελληνικό κοινοβούλιο καταψήφισε με νομοσχέδιο το δικαίωμα να δίνεται η ελληνική ιθαγένεια σε παιδιά με μη Έλληνες γονείς, άσχετα των άλλων παραμέτρων, συμπεριλαμβανομένων των ψήφων των νυν πολιτικών αρχηγών και του επόμενου Έλληνα πρωθυπουργού. 

 

Η ομιλία του Γιάννη

«Θέλω να ευχαριστήσω τον Θεό που με ευλόγησε με αυτό το ταλέντο για να βρεθώ σε αυτή τη θέση. Ό,τι κάνω το κάνω μέσα από αυτόν.

Να ευχαριστήσω την ομάδα μου, τους συμπαίκτες μου. Δεν κερδίζει μόνος του κάποιος 60 αγώνες. Όλοι οι συμπαίκτες μου ήταν έτοιμοι να έρθουν στον πόλεμο μαζί μου. Να ευχαριστήσω το προπονητικό επιτελείο. Να ευχαριστήσω τους ιδιοκτήτες που με πίστεψαν. Ήμουν 18 χρονών από την Ελλάδα όταν με εμπιστεύτηκαν.

Θέλω να ευχαριστήσω το Μιλγουόκι, την Ελλάδα και τους Νιγηριανούς που με υποστηρίζουν. Ξέρω ότι στην Ελλάδα είναι 6 το πρωί όταν παίζω, αλλά μου στέλνουν μηνύματα κάθε μέρα.

Πριν δύο χρόνια είχα ως στόχο να γίνω ο κορυφαίος στη λίγκα. Πάντοτε όταν περνάω στο παρκέ σκέφτομαι τον πατέρα μου που με πίεζε να παίζω όλο και πιο σκληρά, ακόμα και όταν το κορμί μου πονάει.

Θέλω να ευχαριστήσω τους εκπληκτικούς αδελφούς μου. Σας ευχαριστώ πολύ, σας αγαπάω πολύ. Είστε τα πρότυπά μου. Ευχαριστώ για όσα κάνετε για εμένα.

Να ευχαριστήσω και την εκπληκτική μου μητέρα. Είναι η ηρωίδα μου. Δεν μπορείς να προβλέψεις το μέλλον σου και αν δεν έχεις έναν καλό γονιό δεν μπορείς να τα καταφέρεις. Η μητέρα μου είναι το οικοδόμημα αυτής της οικογένειας και είναι η ηρωίδα μου.

Θέλω να ευχαριστήσω και τους ατζέντηδές μου. Ευχαριστώ που πιστεύατε σε μένα και δεν με ενοχλείτε μέσα στην σεζόν. Αυτό είναι μόνο το ξεκίνημα για μένα. Ο στόχος είναι να πάρω το πρωτάθλημα. Πάντα ο πατέρας μου έλεγε: «Να θέλεις περισσότερα αλλά να μην είσαι άπληστος».